17. Zabierz mnie na drugi brzeg, chce być przy Tobie.

Pierwszy mecz z dostarczył nam wielu emocji. Podskakiwałyśmy co akcję na sofie. Kuba pokonała Brazylię tak łatwo, że bałam się co będzie z jak to my na nich trafimy... Gładkie 3:0 i Brazylia zmalała do wielkości mrówek. Zati pisał co chwilę sms, bo siedział na trybunach. Andrea nie wypuścił go w wyjściowej 12, ale wolał go mieć pod ręką na wszelki wypadek.

'nasi sie już rozgrzewają z piłkami, trzymajcie kciuki, pewnie zaraz to zobaczycie'
napisał. No tak, na chwile obecną jest wywiad w studiu z Sebastianem Świderskim. Siedzimy z Kamą, obie zdenerwowane jakby to od tego zależało nasze życie. Gdy na nią popatrzyłam i na jej przejętą minę zaczęłam się śmiać
-Przestań, wygrają to, spokojnie.  - popatrzyłam na nią, siedziała wpatrzona w telewizor jak w obrazek. - Oddychaj!- zawołałam, lekko się ocknęła i TELEFONEM chciała podgłośnić TV. Sama zorientowała sie co chciała zrobić i zaczęła sie śmiać.
-Co ta siatkówka z nami robi - rozluźniła się i zaśmiała, potem wstała i poszła do toalety. W tym czasie wrócił Ben.

-Kochanie..- wszedł do pokoju
-Zaraz odgrzeje Ci obiad.-
-nie spokojnie, poradzę sobie. Chciałem zapytać..- zaczął nieśmiało - chcialem zapytać czy mogę oglądać z Wami po prostu. -
-Jasne, że możesz. Już się przestraszyłam, że coś się stało.- uśmiechnęłam się podeszłam do niego i mocno przytuliłam. Położyłam głowę na jego klatce piersiowej i czułam bicie jego serca. Tego mi było trzeba. Wiedziałam, że chce być bliżej mnie, po tym wszystkim co sie ostatnio działo.
-Dziękuje- powiedziałam szeptem
-Za co ? -
-Już Ty dobrze wiesz- i pocałowałam go w usta.
Wtedy do pokoju weszła Kamila
-Gołąbeczki, nie chce Wam przeszkadzać w gruchaniu, ale mecz! -
Zaśmialiśmy się, Ben poszedł do kuchni odgrzać obiad, by za chwilę pojawić się koło nas z talerzem.
Odsłuchaliśmy hymnu w ciszy. To najpiękniejszy moment w całym meczu jak dla mnie, nawet wygrana nie jest taka ważna, jak hymn i orzeł na piersi.

Było troche nerwów, ale gładko wygraliśmy z Bułgarami. Po meczu podobno były jakieś zamieszki, ale w telewizji nic więcej nie pokazali, więc po ciuchu liczyłam że któryś z siatkarzy zadzwoni i opowie co się działo. Podczas meczu nie musiałyśmy tłumaczyć Benowi zasad, bo wydało sie, że jak był mlodszy to grał w szkolnej drużynie. Podkaskiwał z nami na każdej udanej akcji i tej którą sędziowie źle podyktowali. Widać było że go to wciągnęło. Wymieniłam z Kamą porozumiewawcze spojrzenia i wiedziałyśmy, że nie będziemy oglądały same tych finałów :)

Po meczu dużo rozmawialiśmy, opowiadałyśmy 'mojemu kochaniu' jak wyglądały poprzednie mecze. Stwierdził, że grajac na takim poziomie Brazylię pokonamy z palcem w nosie a IO mamy w kieszeni. Żeby sie nie przeliczył.. Kama odpaliła laptopa i długo nie trzeba było czekać na dzwonek skype'a
-Cześć Misiaczku -
-Cześć Kamyczku - tyle słodyczy w jednym miejscu, chyba rzygnę tęczą  :P
-Pogratuluj chłopakom! - zawołałam
-Po co, skoro możesz to sama zrobić - powiedział  i zwrócił sie do ludzi w busie - Chłopaki cisza i słuchajcie! - zatkało mnie
-No mów coś... chciałaś - popatrzył na mnie Zati
-No.. Gratuluję chłopaki ! Jeszcze tylko dwa mecze, a potem... z górki i przywozicie medal cioci Emmie - wszyscy zaczęli się śmiać. Zauważyłam, że Ben czuje się troche nieswojo..
-Chłopaki!- krzyknęłam - od dzisiaj macie jednego fana wiecej !-
-Jesteś w ciąży!?- Kubiak wyrwał laptopa z nad głowy Zatiemu.
-Coś Ty ! OSZALAŁEŚ ? Chodziło mi o mojego narzeczonego, Bena. Dzisiaj dzielnie  Wam kibicował. - Kama skierowała kamerę na Bena, a ten nieśmiało pomachał, a w tle zobaczyłam Zibiego z dziwną miną..
-Dobry mecz chłopaki. - lekko uniósł kąciki ust.
Gadaliśmy jeszcze chwilę, po czym oni musieli kończyć, bo muszą przygotować się przed kolejnym meczem.

Kama położyła się w salonie na kanapie, Ben poszedł spać do sypialni, bo jutro pracuje, a ja w wygodnym dresie, z kakaem wyszłam na huśtawkę do ogrodu.
-Chuck, przynajmniej Ty ze mna porozmawiasz i nie zaśniesz - powiedziałam, w tym czasie Chuck wyłożył się na nagrzanych kamieniach i słodko zamknął oczka..
-No tak, tutaj już nie można na nikogo liczyć. - zrobiłam łyka ciepłego napoju, w ej samej chwili zadzwonił mi telefon, zachłysnęłam się gorącym kakaem, i wychrapałam do słuchawki
-Tak?- myślalam, że to Ben dzwoni, żebym poszła spać.
-Czemu nie śpisz ?- usłyszałam Zbyszka
-Dzwonisz do mnie, pewnie by mnie to obudziło.-
-Ale nie spałaś.-
-Skąd to wiesz ? Jesteś strasznie pewny siebie. -
-Po prostu Cię rozgryzłem. Siedzisz na huśtawce, pewnie z kakaem w ręku, a wszyscy inni już śpią. -
-Jesteś jebaną czarownicą czy ki chuy ? - odpowiedziałam, bo czułam jakby mnie obserwował.
-Nie po prostu słyszę w tle świerszcze, jest 23 normalni ludzie zazwyczaj wtedy śpią, a z kakaem to zgadłem - widziałam w myślach ten jego chytry uśmieszek.
-Twierdzisz, że jestem nienormalna ? -
-Tego nie powiedziałem..- nie skończył
-Dzwonisz w jakieś konkretnej sprawie ? Bo przerwałeś mi rozmowę z .. Chuckiem.-
-Gadasz z psem ? Już musi być źle. Dzwonię, żeby powiedzieć Ci, że trzymam kciuki za piątek, tak mocno jak Ty będziesz trzymała za Nas.-
-Czyli obronię to na dziesiątkę- zasmiałam się.
-Co ? - nie zrozumiał ..
-No bo będę za Was tak mocno trzymała..-
-aa no rozumiem.
Cisza...
-Przepraszam Cię za moje zachowanie. Nie powinienem Ci mówić takich rzeczy. Twoje ciało, Twoje wybory.. Tylko moja siostra..-
-Nie musisz mi się tłumaczyć. -
-Ale chcę. Moja siostra miała anoreksję. Była na skraju, ale sie wyleczyła. Nigdy nie umiałem zrozumieć, dlaczego to robi.. Boje się o Ciebie po prostu.-
-Ale ja sie nie odchudzam, a tak w ogólę dlaczego sie o mnie boisz, jestem jedna z miliona fanek..-
-Nie, Ty jesteś inna. Przecież nie każda fanka mogłaby ze mną teraz rozmawiać przez telefon.-


~~
najgorszy rozdział życia ! gorszy od poprzedniego, wiem, przepraszam. Ale wole opisywać inne sceny :P Pracuję, mam nogi wbite w dupę... auć. dlatego pisze ten rozdział w nocy, bo nie mam kiedy, może to temu ;) Ale obiecuję, że się poprawię :)
nie obiecuję, za to, że kolejny rozdział będzie za 2 dni...
No i kolejność meczy zmieniłam ^^